RACZYŃSKI Franciszek

RACZYŃSKI Franciszek (1874 – 1941) ksiądz kanonik, działacz społeczny. Urodził się 3 września 1874 r. w Mszczonowie w powiecie błońskim, był synem Jana i Rozalii z Nowickich. Po ukończeniu szkoły średniej w Warszawie wstąpił do Seminarium Duchownego w Kielcach.
W lutym 1904 r. wyświęcony został na kapłana. Od 1906 r. prefekt szkolny w Kielcach. Skierowany w listopadzie 1910 r. do Sosnowca, objął obowiązki prefekta w Sosnowieckiej Szkole Realnej i rektora kościoła kolejowego pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. W szkolnictwie pracował do emerytury w 1927 roku. Od maja 1913 r. był prezesem Sosnowiecko - Sieleckiego Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności w Sosnowcu. W oparciu o fundusze pozyskiwane m. in. dzięki swojej inwencji prowadził bardzo ożywioną działalność charytatywną. Materialną opieką otaczał ubogie warstwy społeczeństwa, organizował akcje pomocy głodującym, stworzył zakłady wychowawcze dla dziewcząt i chłopców przygotowujące ich do zdobycia zawodu, organizował bursy dla uboższej młodzieży szkół średnich, otwierał domy opieki dla starców i chorych, uruchomił kasy pożyczkowe dla biednej ludności itp. Do prowadzenia akcji charytatywnej zaangażował Zgromadzenie Zakonne Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus w Sosnowcu. Ksiądz Raczyński położył duże zasługi jako współzałożyciel i założyciel szkół sosnowieckich: ośmioklasowego gimnazjum męskiego im. B. Prusa (1915), Szkoły Handlowej im. Królowej Jadwigi (1917), żeńskiej szkoły rzemieślniczej (1927) – nazwanej później jego imieniem. Był prezesem Towarzystwa Szkół Średnich w Sosnowcu (1921) i prezesem Towarzystwa Przyjaciół Szpitali dla Dzieci. W 1930 r. został mianowany komisarzem Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus w Sosnowcu. W czasie okupacji w różny sposób pomagał miejscowej ludności. Za wygłoszenie patriotycznego kazania w styczniu 1941 r. w brutalny sposób przesłuchiwany był przez gestapo. Zmarł w Sosnowcu na zawał serc, 26 stycznia 1941 roku.